در دمای معمولی پایدار است و با حرارت دادن در شعله آبی روشن می سوزد و اکسید بیسموت زرد یا قهوه ای تولید می کند.
حجم فلز مذاب پس از متراکم شدن افزایش می یابد.
از تماس با اکسیدها، هالوژن ها، اسیدها و ترکیبات اینترهالوژن خودداری کنید.
هنگامی که هوا وجود ندارد در اسید هیدروکلریک نامحلول است و با عبور هوا به آرامی حل می شود.
حجم از مایع به جامد افزایش می یابد و نرخ انبساط 3.3٪ است.
شکننده است و به راحتی خرد می شود و رسانایی الکتریکی و حرارتی ضعیفی دارد.
وقتی گرم می شود می تواند با برم و ید واکنش دهد.
در دمای اتاق، بیسموت با اکسیژن یا آب واکنش نشان نمی‌دهد و می‌تواند در هنگام گرم شدن بالای نقطه ذوب، بسوزد و تری‌اکسید بیسموت تولید کند.
سلنید و تلورید بیسموت خاصیت نیمه رسانایی دارند.
